ADHD bardzo często jest związane z występowaniem cech przynależnych spektrum autyzmu. Wynika to z kilku czynników, m.in. ze wspólnego podłoża genetycznego tych dwóch zaburzeń, ale również naturalnego przebiegu ADHD, w którym poczucie wyobcowania i “inności” często prowadzi do wyobcowania społecznego.
Pewien czas temu pojawiła się hipoteza, że dzieci z ADHD i jednocześnie współistniejącymi cechami spektrum autyzmu uzyskują mniejszą poprawę funkcjonowania na lekach na ADHD oraz obarczone są większą liczbą działań niepożądanych. Brak jednak było badań klinicznych dotyczących tego zagadnienia.
W opublikowanym kilka dni temu badaniu, badacze ze Szwecji postanowili porównać efekt leczenia ADHD u dzieci z samym ADHD oraz z ADHD i cechami autyzmu.
W tym celu nie-randomizowanym badaniem obserwacyjnym objęto 323 pacjentów w wieku 6-17 lat rozpoczynających leczenie. Pacjentów podzielono na dwie grupy: osoby z wysokim poziomem cech autystycznych (n=71), oraz niskim poziomem cech autystycznych (n=252). Efekt leczenia (nasilenie objawów ADHD) mierzono za pomocą testu SNAP-IV.
Pacjentów obserwowano przez 3 miesiące od włączenia leczenia.
Na podstawie porównania dwóch powyższych grup stwierdzono, że duże nasilenie objawów autyzmu nie ma wpływu na efekty leczenia i działania niepożądanego leków stosowanych w ADHD.
