Post przerywany (IF) – nowa nadzieja w leczeniu choroby Alzheimera

Choroba Alzheimera dotyka miliony ludzi na całym świecie. Z pewnością stanowi ogromne wyzwanie dla systemów opieki zdrowotnej. Jednym z głównych problemów, z jakimi borykają się pacjenci z tą chorobą, są zaburzenia rytmu dobowego organizmu. Na szczęście, nowe badania (na razie przeprowadzone na myszach) sugerują, że istnieje obiecująca strategia, która może pomóc w leczeniu choroby Alzheimera. Okazuje się, że post przerywany (IF) może poprawić jakość życia w chorobie Alzheimera. Czym są zaburzenia rytmu dobowego w chorobie Alzheimera? Czym jest post przerywany? Jak przebiegło badanie? Na te pytania odpowiemy w dalszej części artykułu.

Zaburzenia rytmu dobowego w chorobie Alzheimera

Zaburzenia rytmu dobowego, czyli tzw. wewnętrznego zegara biologicznego, są powszechne u pacjentów z chorobą Alzheimera. Pacjenci często skarżą się na trudności z zasypianiem oraz zmiany w cyklu snu i czuwania. Dla osób, którym doskwierają problemy ze snem, napisaliśmy poradnik Jak dbać o higienę snu? W chorobach otępiennych dużą trudność stanowią także pogarszające się funkcje poznawcze. Zwłaszcza w porach wieczornych i nocnych. Niestety, dotychczas brakowało skutecznych metod leczenia skupionych na tym aspekcie choroby.

Czym jest post przerywany (IF)?

Post przerywany (ang. intermittent fasting) to innowacyjny model żywieniowy, który zdobywa coraz większą popularność wśród osób poszukujących zdrowego stylu życia. W poście przerywanym istotne jest określenie ram czasowych, w których spożywa się posiłki. A także tych, w których powstrzymuje się od jedzenia. Istnieje kilka różnych wariantów postu przerywanego, z których każdy ma swoje własne zasady i korzyści zdrowotne.

Warto pamiętać, że post przerywany różni od głodówki. W przypadku głodówki jedzenie jest całkowicie wyłączone na określony okres. W poście przerywanym jedzenie jest dozwolone, ale tylko w ściśle określonych godzinach lub dniach, a poza tymi okresami, pozostaje się na czczo. Istnieje wiele wariantów postu przerywanego, ale jeden z najczęściej praktykowanych to 16/8, co oznacza 16 godzin postu i 8 godzin okna żywieniowego. Co więcej, można wtedy jeść tyle, ile się chce.

Stosowanie postu przerywanego przez chorych na Alzheimera

Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego przeprowadzili badanie na myszach chorych na Alzheimera. Wyniki tego badania pokazują, że post przerywany, który ogranicza codzienny czas jedzenia bez zmniejszania ilości spożywanego pokarmu, może być kluczem do poprawy zdrowia pacjentów z chorobą Alzheimera. Myszy, które karmiono według określonego harmonogramu, wykazywały poprawę pamięci oraz redukcję gromadzenia się białka amyloidowego w mózgu. Cały opis badania znajduje się tutaj.

W badaniu na chorych myszach zastosowano dietę zainspirowaną postem przerywanym. Strategia polegała na 14 godzinach postu dziennie i 10 godzinach możliwości jedzenia. Być może post przerywany będzie stanowić skuteczne niefarmakologiczne podejście do zwalczania objawów choroby Alzheimera w przyszłości. Zakłócenia rytmu dobowego mogą być jednym z głównych czynników przyczyniających się do patologii Alzheimera. Dlatego to badanie, pomimo że przeprowadzone na myszach otwiera nowe perspektywy w leczeniu Alzheimera u ludzi.

Zmiana stylu życia jako klucz do poprawy zdrowia

Warto zwrócić uwagę, że post przerywany jest strategią, którą można stosunkowo łatwo wdrożyć w codzienne życie. To istotne, biorąc pod uwagę, że choroba Alzheimera jest jednym z najważniejszych wyzwań zdrowotnych. Zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie dotyka ponad 6 milionów mieszkańców. Należy jednak pamiętać, że wdrażanie wszelakich diet powinno zostać skonsultowane z lekarzem prowadzącym lub dietetykiem. Ze względu na cechy indywidualne i choroby współistniejące post przerywany może się nie sprawdzić u każdego.

Reasumując, wyniki badań na myszach są obiecujące. Sugerują, że post przerywany może stanowić jedną ze strategii w walce z chorobą Alzheimera. Skorygowanie zaburzeń rytmu dobowego organizmu może mieć znaczący wpływ na jakość życia pacjentów i zmniejszyć obciążenie dla opiekunów. Jednak, aby potwierdzić te wyniki, konieczne jest przeprowadzenie badań klinicznych na ludziach. Mimo to odkrycia te stanowią krok w dobrą stronę w walce z tą przykrą chorobą.