Każdy z nas od czasu do czasu odczuwa smutek. Jednak depresja jest czymś znacznie poważniejszym. W zestawieniu WHO zajmuje czwarte miejsce kluczowych problemów zdrowotnych na świecie. W praktyce oznacza to, że depresja dotyczy ok. 300 mln ludzi na świecie, a jej wystąpienie nie zależy od wieku, płci czy statusu społecznego. Przede wszystkim to stan chorobowy, który może utrzymywać się przez zauważalny okres czasu – na przykład kilka tygodni. Jest to coś więcej niż tylko chwilowe uczucie przygnębienia lub obniżonego nastroju. Wśród objawów możemy wymienić poczucie rezygnacji, zły nastrój, smutek, apatię, brak chęci do życia. W ciężkim stanie mogą pojawiać się również myśli samobójcze.
Czy mam objawy depresji?
Na początku warto zastanowić się nad kilkoma istotnymi kwestiami, które mogą nam naświetlić skalę problemu. Jeśli długotrwale odczuwamy obniżony nastrój, w tym poczucie lęku i smutku, występuje u nas częsty płacz, straciliśmy radość życia, może to świadczyć o depresji. Podobne zaburzenia mogą występować także na innych polach. Możemy doświadczać obniżonej samooceny, pesymizmu, rezygnacji czy podejmować działania autodestrukcyjne. Objawy depresji występują także na polu motywacyjnym: szczególnie kiedy ciężko się zmobilizować do jakiegokolwiek działania czy doświadcza się trudności w podejmowaniu najprostszych decyzji. Co ważne, można również cierpieć na zaburzenia somatyczne takie jak zaburzenia rytmów dobowych, utrata apetytu, osłabienie, bóle czy spadek libido.
Myśli, które pojawiają się w przypadku depresji, mogą dotyczyć nas samych, innych ludzi, postrzegania nas przez innych, a także otaczającego świata i wydarzeń w przyszłości.
Osoby cierpiące na depresję zazwyczaj myślą negatywnie o sobie, szczególnie że są bezwartościowe, są nieudacznikami, nie są w czymś dobrzy. Mają również zaburzoną percepcję na inne osoby: wydaje im się, że nikt ich nie lubi, a inni są od nich lepsi.
Na temat swojej przyszłości wypowiadają się w skali szerokiej rezygnacji np. że nic nie ma sensu, a osobiste sprawy nigdy się nie ułożą. Osobom z depresją wydaje się, że świat to złe miejsce i jest przeciwko nim. Co więcej, często doświadczają takich uczuć jak smutek, drażliwość, samotność, pustka, brak zainteresowania, brak odczuwania przyjemności.
Co jeszcze może świadczyć o depresji?
Jeśli przestajemy robić rzeczy, które sprawiały nam przyjemność, stajemy się płaczliwi i spędzamy dużo czasu w samotności, może to świadczyć o depresji. Podobnie, jeśli występują problemy z porannym wstawianiem: budzimy się bardzo wcześnie rano i nie możemy ponownie zasnąć. Świadczy o tym również długi czas leżenia w łóżku i niemożność wykonania podstawowych czynności.
Objawy psychofizyczne:
Powodem do niepokoju są także problemy z koncentracją, zapamiętywaniem rzeczy, zaburzenia apetytu (niechęć do jedzenia lub objadanie się), wyczerpanie, zaburzenia snu (zbyt krótki lub zbyt długi sen).
Przyczyny depresji:
Możemy czuć się przygnębieni z wielu powodów i nie zawsze jesteśmy świadomi, co jest tego przyczyną. Istnieje kilka aspektów, które sprzyjają rozwojowi tej podstępnej choroby.
Czynnikami psychologicznymi są negatywne myśli o sobie, innych ludziach i świecie czy wczesne doświadczenia życiowe. Możemy także wyróżnić przyczyny społeczne takie jak utrata bliskiej osoby, bycie zastraszanym czy problemy w związku. Jeśli rodzic lub bliski krewny doświadczył depresji, to mówimy o czynnikach biologicznych, a co za tym idzie, zwiększają one szansę na wystąpienie depresji.
„Mam depresję”
Nie można mylić chwilowego załamania nastroju z chorobą czy tym bardziej nazywać je „depresją”. Depresja jest zaburzeniem wymagającym natychmiastowej konsultacji z lekarzem i wdrożenia leczenia. W przeciwieństwie do spadku samopoczucia depresja nie minie samoistnie, a stan może się pogarszać. Nieleczona w wielu wypadkach jest chorobą śmiertelną, biorąc pod uwagę odsetek popełnionych samobójstw.
Leczenie depresji
Leczenie depresji powinno odbywać się pod stałym nadzorem lekarza psychiatry, a w niektórych przypadkach również neurologa. Specjalista dobierze odpowiedni lek oraz jego dawkę. Aby uzyskać maksymalnie najlepsze możliwe efekty, farmakoterapię łączy się z psychoterapią. Istnieją również dodatkowe metody wspomagające takie jak np. fototerapia, fitoterapia czy elektrowstrząsy. W przypadku ciężkiej depresji kluczowe jest zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa, aby uniknąć ewentualnej próby samobójczej. Z tego powodu osobę cierpiącą na depresję często kieruje się na hospitalizację.
Wpływ na wystąpienie depresji mają również konflikty w związku — zapraszamy do przeczytania poradnika.
