Każdy rodzic wie, że jeśli chcemy, żeby dziecko wzięło do siebie to, co do niego mówimy, najlepiej żeby patrzyło na nas w trakcie rozmowy. Do tej chwili jednak na poziomie molekularnym nie potrafiliśmy wytłumaczyć tego zjawiska.
Noradrenalina to jeden z neuroprzekaźników wydzielanych w mózgu. Jej wydzielanie związane jest z wieloma różnymi procesami i emocjami, np. regulacją nastroju, i pojawianiem się lęku. Noradrenalina jest jednak również zaangażowana za utrzymywanie uwagi. Zbyt duża lub zbyt mała jej ilość powoduje, że człowiek nie może się skoncentrować na wykonywanym zadaniu.
Zaburzenia poziomu noradrenaliny obserwuje się u osób stosujących substancje psychoaktywne, osób z chorobą Alzheimera, PTSD i ADHD. Stąd zazwyczaj wymienione choroby skutkują obniżeniem uważności pacjenta.
W opublikowanej kilka miesięcy temu pracy, naukowcy z Uniwersytetu w Teksasie obserwowali produkcję adrenaliny w korze wzrokowej myszy stymulowanych i niestymulowanych wzrokowo. U zwierząt stymulowanych wzrokowo wykazano wyższy poziom noradrenaliny w korze wzrokowej mózgu.
Wydaje się, że powyższa praca może przyczynić się do zrozumienia mechanizmów utrzymywania uwagi, szczególnie przy zastosowaniu bodźców wzrokowych.