Kilka dni temu pojawił się w British Journal of Psychiatry International artykuł opisujący aktualne wyzwania stojące przed psychiatrią perinatologiczną we Francji.
Francja była jednym z pierwszych krajów, które dostrzegły potrzebę wydzielenia tej dziedziny psychiatrii ze względu na szczególny stan zdrowia psychicznego kobiety w ciąży i połogu. Już w roku 1848 roku Marce napisał “Traktat nt. zaburzeń psychicznych u kobiet w ciąży, połogu i karmiących piersią” potwierdzając, że potrzeby psychiczne kobiet są w tym szczególnym okresie ich życia odmienne. (Artykuł w pełnej wersji (po francusku) dostępny jest tutaj).
Już od początku istnienia systemu opieki nad nowonarodzonym dzieckiem, stworzonego po wojnie, w roku 1945, położne chodzące z wizytami patronażowymi były instruowane, by zwracać szczególną uwagę na stan psychiczny matek. W latach 60-tych stworzono we Francji pierwszy szpital, do którego przyjmowano matki z dziećmi, a w 1979 roku na oddziale psychiatrii dziecięcej otwarto pierwszy pododdział matki i dziecka. Wszystkie planu opieki perinatalnej we Francji, w tym najnowszy plan stworzony w 2005 r., zalecają “wczesny wywiad prenatalny”, który dotyczyć ma zagadnień związanych ze zdrowiem psychicznym. Problemem jest to, że psychiatria perinatologiczna dotychczas nie została włączona ani do psychiatrii dorosłych, ani dzieci, przez co nadzór nad jej wdrażaniem jest rozproszony i brak ogólnego schematu działania, tzn. w poszczególnych regionach Francji opieka nad matką i dzieckiem realizowana jest w inny sposób, przez inne instytucje.
W niedawno przeprowadzonym we Francji badaniu stwierdzono, że chociaż 12,6% kobiet zgłaszało problemy psychiczne w ciąży, tylko 27,4% miało dostęp do konsultacji psychiatrycznej. Oznacza to, że nadal sposób świadczenia pomocy jest daleki od optymalnego. Wiele nadziei pokłada się w nowym programie rządowym pt. “Pierwsze 1000 Dni Życia Dziecka”, w ramach którego powołano panel ekspertów, którzy powinni zająć się m.in. zagadnieniami psychiatrii dziecięcej i perinatologicznej.
