Terapia SI niekoniecznie pomaga w ADHD

Zaburzenie hiperkinetyczne (ADHD) to jedno z zaburzeń neurorozwojowych dotykające około 10% populacji. Podstawę leczenia stanowi psychoedukacja/psychoterapia ADHD, która ma bardzo dużą skuteczność, często wspomagana przez leczenie farmakologiczne.

Zaburzenia przetwarzania sensorycznego są dość częstym zjawiskiem u dzieci z ADHD, co prawdopodobnie jest efektem niedoboru dopaminy stanowiącego podłoże biologiczne tego zaburzenia.

Ponieważ wielu rodziców obawia się włączania leczenia od najmłodszych lat dziecka, a dostępność interwencji psychoedukacyjnych jest bardzo ograniczona w polskich warunkach, dość często zdarza się, że dzieci są kierowane na zajęcia z integracji sensorycznej. Jednak – co warto podkreślić – takie rozwiązanie nie jest zalecane w żadnych wytycznych, a co gorsza, brak jest badań, które – z odpowiednią mocą statystyczną – potwierdziłyby skuteczność takiego rozwiązania.

Co ciekawe, kilka lat temu pojawiła się praca obejmująca 2 tys. dzieci z ADHD, spośród których połowa przeszła zajęcia z integracji sensorycznej, a połowa nie. Do badania kwalifikowano dzieci w wieku <8 lat, z nowym rozpoznaniem ADHD.

Aby ocenić efekt przeprowadzonych zajęć, autorzy przez kilka (maksymalnie 9) lat śledzili losy dzieci, odnotowując częstość zapadania na zaburzenia psychiatryczne.

Wyniki

W grupie dzieci poddanych terapii sensorycznej, częstość zaburzeń psychicznych była o 40% większa niż w grupie dzieci nie poddanych SI. Wykazano podwyższone ryzyko zaburzeń emocji i zaburzeń zachowania, niezależnie od wieku, płci i innych współistniejących zaburzeń.

Wśród dzieci poddanych jedynie interwencjom psychospołecznym, częstość zaburzeń psychiatrycznych u dzieci po SI była 3,5x większa, niż u dzieci, które nie przeszły terapii SI.

Osoby zainteresowane tematyką najnowszych informacji naukowych ze świata ADHD zapraszamy na naszą grupę ADHD u dzieci, ADHD u kobiet oraz ADHD u dorosłych.

Zapraszam też do subskrybowania naszego kanału na YT, gdzie zajmujemy się tematyką ADHD.