Ludzie to gatunek społeczny, którego funkcjonowanie zależy w dużym stopniu od dynamiki współpracy i relacji interpersonalnych. Relacje te natomiast po części opierają się na korzystaniu z języka mówionego.
Aby sprawdzić, jakie jest znaczenie i efekt biologiczny wypowiadaniych obelg, badacze z Uniwersytetu w Utrechcie za pomocą elektroencefalografu (EEG) oraz pomiarów konduktancji skóry porównywali krótkoterminowy wpływ powtarzanych obelg werbalnych oraz powtarzanych stwierdzeń o zabarwieniu neutralnym i pozytywnym.
Ponieważ obelgi stanowią zagrożenie dla naszej samooceny i naszego “ego”, dają unikalną możliwość zbadania relacji między językiem i emocjami. Aby tego dokonać, autorzy pracy zbadali 79 kobiet za pomocą EEG i pomiarów konduktancji skóry. Następnie odczytali im serię powtarzających się stwierdzeń, które realizowały 3 różne scenariusze: obrażanie (np. “Linda jest okropna”), komplementowanie (“Linda jest niesamowita”) oraz komentowanie za pomocą prawdziwych stwierdzeń (“Linda jest Holenderką”).
Aby sprawdzić, czy efekt słów zależy od tego, kogo dotyczy stwierdzenie, połowa zestawów stwierdzeń wykorzystywała imię uczestniczki, a druga połowa imię nieznanej osoby. W eksperymencie nie dochodziło do interakcji między uczestniczkami i innymi osobami.
Autorzy badania stwierdzili, że nawet w tak nienaturalnych, laboratoryjnych warunkach, bez interakcji z innymi osobami i przy stwierdzeniach pochodzących od fikcyjnych osób, obegli werbalne nadal wyrządzają krzywdę, niezależnie od tego, kogo dotyczy obelga. Efekt jest niezmienny także przy powtarzaniu.
Eksperyment pokazuje zwiększoną wrażliwość naszego mózgu na negatywna ocenę, w porównaniu do oceny pozytywnej. Obelga natychmiast przyciąga uwagę naszego mózgu, ponieważ znaczenie emocjonalne obelgi jest odczytywane z pamięci długoterminowej. Komplementy wyzwalały słabszy efekt.