Kilka dni temu zwróciła się do mnie jedna z moich Pacjentek z ADHD, która przekazała mi ciekawą informację. Podobnie jak wiele innych osób stosujących metylofenidat, okresowo miewa ona (na dużych dawkach metylofenidatu) ucisk w klatce piersiowej. Próbowała z tym walczyć na różne sposoby (nie zmniejszała dawki, bo dawka ta pod względem efektów leczenia daje najlepszy rezultat) i dopiero suplementacja magnezem przyniosła rozwiązanie.
Kiedy to usłyszałem, przypomniałem sobie, że kiedyś słyszałem od kogoś, że “metylofenidat wypłukuje magnez”. Postanowiłem więc zbadać sprawę.
Poszukiwania w literaturze medycznej dają bardzo niewielką liczbę wyników (około 20 prac zawierających wśród słów kluczowych “methylphenidate” i “magnesium”). Spośród nich tylko jedna odnosząca się do tego tematu.
W 1994 Schmidt i współpracownicy przeprowadzili badanie mierzące poziom wapnia i magnezu w osoczu krwi oraz w komórkach krwi przed i po leczeniu dekstroamfetaminą i metylofenidatem. Badanie wykonano na ok. 8-letnich chłopcach z ADHD, którym podawano terapeutyczne dawki dekstroamfetaminy lub metylofenidatu. Po 3 tygodniach oceniano poziom Mg w osoczu i komórkach krwi. Zarówno dekstroamfetamina jak i metylofenidat podnosiły poziom Mg w osoczu, nie miały jednak wpływu na poziom Mg w komórkach.
Czy pacjenci z ADHD mają niedobór magnezu?
A zatem nie jest to kwestia wypłukiwania magnezu przez metylofenidat. Zacząłem więc szukać, czy może pacjenci z ADHD mają (na skutek choroby?) niedobór magnezu. Dość szybko znalazłem randomizowane badanie kontrolne z ubiegłego roku, w którym autorzy oceniają, że pacjenci z ADHD mają obniżony poziom magnezu i witaminy D, w związku z czym suplementują te dwa składniki diety i oceniają wpływ suplementacji na objawy ADHD.
Badanie było przeprowadzone na małej grupie 66 dzieci w wieku 6-12 lat, z diagnozą ADHD, poziomem witaminy D <30 ng/dl i poziomem magnezu <2,3 mg/dl. Chłopcy z grupy interwencyjnej otrzymywali kapsułkę z 50.000 j. wit. D raz w tygodniu oraz tabletkę magnezu (6 mg/kg/d) przez 8 tygodni. Dzieci z grupy kontrolnej otrzymywały placebo.
U dzieci przyjmujących wit. D i magnez odnotowano znamienną poprawę problemów emocjonalnych, problemów w relacjach z rówieśnikami, problemach ogółem i internalizacji. Jeszcze raz podkreślam, że badanie zostało wykonane na bardzo małej grupie pacjentów, ale i tak uważam, że jego wyniki są bardzo ciekawe.
Kwestię obniżonego poziom magnezu u pacjentów z ADHD badano w niedawno przeprowadzonej metaanalizie obejmującej siedem dotychczas przeprowadzonych badań dotyczących tej kwestii. Stwierdzono, że pacjenci z ADHD mieli średnio o 0,26 mg/dl niższy poziom magnezu, niż osoby zdrowe. Autorzy metaanalizy stwierdzili jednak ogromne różnice w wynikach badań, w związku z czym sugerowali przeprowadzenie dokładniejszych badań w bardziej homogennych populacjach.
Wszystkie osoby zainteresowane tematyką najnowszych wiadomości ze świata ADHD zapraszamy do naszej grupy na FB.
