Nie od dziś wiadomo o korzystnym wpływie aktywności fizycznej na stan ogólny człowieka. W ostatnich latach bardzo dużo mówi się natomiast o tym, że ćwiczenia poprawiają również stan psychiczny i to w praktycznie wszystkich zaburzeniach.
Także w zaburzeniach neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera. Choroba Alzheimera to najczęściej występujący typ otępienia, zaczynający się zazwyczaj po 60 r.ż. Osoby z tym problemem początkowo dostrzegają problemy z pamięcią świeżą, ale problemy te narastają, by z czasem dotyczyć już wszystkich typów pamięci.
Cechą charakterystyczną ch. Alzhemera jest powolne narastanie objawów z upływem czasu.
Choroba Parkinsona
Inną chorobą z grupy neurodegeneracyjnych, jest choroba Parkinsona. Jest ona prawdopodobnie wywołana niedoborem dopaminy w regionie mózgu odpowiedzialnym za kontrolę ruchu.
W efekcie niedoboru dopaminy pojawiają się drżenia kończyn i żuchwy, sztywność mięśniowa, powolne rozpoczynanie ruchu, niestabilność postawy.
Podłoże choroby nie jest znane, ale zaobserwowano, że w mózgach osób z ch. Parkinsona wykrywa się białko alfa-synukleinę, które prawdopodobnie prowadzi do degeneracji neuronów i pojawienia się choroby.
Od lat prowadzone są badania nad lekami, które skutecznie obniżałyby nasilenie objawów choroby, ale zauważono, że wysiłek fizyczny również poprawia funkcjonowanie pacjentów.
Badanie
W niedawno przeprowadzonym badaniu naukowcy spróbowali przeanalizować, co może powodować ten efekt.
W roku 2012 badacze z Harvardu odkryli u myszy hormon, który produkowany jest przez pracujące mięśnie. Hormon ten nazwali irysiną. Irysina działa na komórki tłuszczowe powodując produkcję energii.
W opublikowanym kilka miesięcy temu badaniu naukowcy chcieli sprawdzić efekt irysiny na chorobę Parkinsona. W tym celu zastosowali myszy z modelem ch. Parkinsona.
Podawanie irysiny myszom z ch. Parkinsona powodowało blokowanie gromadzenia się alfa-synukleiny i degeneracji komórek nerwowych.
Następnie badacze wstrzyknęli alfa-synukleinę do mózgu myszy, a później (po 2 tygodniach) zaczęli podawać zwierzętom irysinę.
Zwierzęta, które otrzymywały irysinę nie miały żadnych objawów ruchowych ch. Parkinsona. Zwierzęta kontrolne (z wstrzykniętą alfa-synukleiną) rozwinęły chorobę Parkinsona.
Irysina zmniejszała poziom alfa-synukleiny o 50-80%. Powodowała również degradację już powstałej alfa-synukleiny w lizosomach.
Na podstawie powyższych badań wydaje się, że irysina może być w przyszłości stosowana do leczenia choroby Parkinsona.
