ADHD to zaburzenie neuropoznawcze będące zdecydowanie najczęstszym spośród wszystkich zaburzeń psychicznych u dzieci. Z ADHD związane jest występowanie kilku innych zaburzeń/objawów/chorób, w tym padaczka.
Dotychczas nie było wiadomo skąd taka korelacja, ale ostatnie badania (które opisywałem tutaj) rzucają nieco więcej światła na to zagadnienie.
Padaczka to objaw dość częsty u dzieci, jego częstość w tej populacji ocenia się na 3,2-5,5/1000. Około jedna trzecia pacjentów z padaczką ma ADHD. Ponieważ padaczka ma bardzo negatywny wpływ na rozwijający się mózg, lekarze podejmują wszelkie starania, by ograniczyć częstość napadów padaczkowych, szczególnie we wczesnych latach życia.
Z tego punktu widzenia często można usłyszeć pytanie, czy leki stosowane w leczeniu padaczki mogą wpływać na nasilenie objawów ADHD u pacjentów, którzy poza padaczką zmagają się dodatkowo z tym zaburzeniem.
W przeprowadzonej niedawno analizie prac dotyczących tego zagadnienia, autorzy postanowili przyjrzeć się temu, które z leków przeciwpadaczkowych stosowanych u dzieci mogą wywoływać lub nasilać objawy ADHD, przede wszystkim dotyczące zachowania i zdolności poznawczych dziecka.
Na podstawie wszystkich dotychczasowych badań klinicznych, autorzy omawianej pracy podzielili leki przeciwpadaczkowe na cztery poniższe grupy:
| Leki o negatywnym wpływie | Leki o pozytywnym wpływie | Leki o neutralnym lub niepewnym wpływie | Leki, dla których brak badań |
| Fenobarbital | Lamotrygina | Lewetiracetam | Retigabina |
| Kwas walproinowy | Karbamazepina | Okskarbazepina | Stiripentol |
| Fenytoina | Gabapentyna | Tigabina | |
| Topiramat | Wigabatryna | Pregabalina | |
| Etosukcymid | Rufinamid | ||
| Zonizamid | Lakozamid | ||
