sobota, 5 października, 2024

Znaczenie psychoedukacji i farmakoterapii w leczeniu dzieci przedszkolnych z ADHD

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, nazywany najczęściej ADHD, to zaburzenie neurorozwojowe dotykające co najmniej 10% populacji dziecięcej. Podstawowymi lekami stosowanymi w leczeniu są preparaty z grupy stymulantów (pochodne amfetaminy). Leki te są zarejestrowane do stosowania u dzieci od 6. roku życia, podczas gdy zaburzenie bardzo często manifestuje się bardzo silnie dużo wcześniej (wskazówki dotyczące diagnostyki u młodszych dzieci podawałem tutaj). Co w takiej sytuacji?

Oczywiście, podobnie jak we wszystkich innych populacjach wiekowych, wiodące znaczenie ma psychoedukacja, która w tej grupie wiekowej jest szczególnie istotna i powinna dotyczyć przede wszystkim rodziców.

Ponieważ jednak liczba badań dotyczących najmłodszej populacji jest niewielka, trudno mówić o wadze różnych interwencji terapeutycznych. Dlatego każda nowa publikacja przynosząca więcej dowodów naukowych jest bardzo pożądana.

W najbliższych dniach w piśmie Lancet Child & Adolescent Health ukaże się publikacja grupy lekarzy z Brazylii, którzy postanowili sprawdzić znaczenie metylofenidatu oraz psychoedukacji w leczeniu dzieci w wieku 3-5 lat z ADHD.

W tym celu przeprowadzono ranodmizowane badanie z podwójną ślepą próbą, kontrolą placebo oraz kontrolą pozorowanej psychoedukacji. Jednym słowem grupę 153 dzieci podzielono (w sposób losowy) na trzy podgrupy:

  • metylofenidat + udawana psychoedukacja rodziców (MPH+uPE)
  • placebo + psychoedukacja rodziców (PL+PE)
  • placebo + udawana psychoedukacja rodziców (PL+uPE)

Od razu wyjaśnię, że z treści streszczenia pracy (które ukazało się do tej pory, pełnej pracy na razie brak) nie wiadomo, na czym polegała “udawana psychoedukacja rodziców” (auutorzy nazwali ją “educational intervention“).

W grupie dzieci przyjmujących lek, dawkę metylofenidatu zwiększano stopniowo zgodnie z zaleceniami, do maksymalnej dawki dziennej 1,25 mg/kg. Psychoedukacja i interwencja edukacyjna odbywały się raz w tygodniu, w wymiarze 90 minut przez 8 tygodni.

Efekt oddziaływań mierzono za pomocą trzech skal wypełnianych przez rodziców i nauczycieli:

  • SNAP-IV-P/T
  • CGI-S
  • CGAS

Dzieci w grupie MPH+uPE wykazały największą poprawę we wszystkich 3 skalach, choć różnica między MPH+uPE a PL+PE nie była znamienna statystycznie. Dzieci w grupie PL+PE nie poprawiły się w skalach SNAP i CGI-S w stosunku do grupy PL+uPE, natomiast uzyskały więcej punktów w skali CGAS.

Podsumowując wydaje się, że podobnie jak w starszych grupach wiekowych, zastosowanie samej farmakoterapii daje równie duży efekt, co zastosowanie samej psychoedukacji.

Osoby zainteresowane tematyką najnowszych informacji naukowych ze świata ADHD zapraszamy na naszą grupę ADHD u dzieciADHD u kobiet oraz ADHD u dorosłych.

Zapraszam też do subskrybowania naszego kanału na YT, gdzie zajmujemy się tematyką ADHD.

Jarosław Jóźwiak
Jarosław Jóźwiak
Dr hab. n. med. Jarosław Jóźwiak jest lekarzem psychiatrą specjalizującym się w tematyce ADHD i psychiatrii perinatologicznej, laureatem wielu nagród naukowych m.in. Premiera RP, Polskiej Akademii Nauk, Ministra Zdrowia. Jest współzałożycielem i Dyrektorem Medycznym klinik ALMA Centrum Terapii Kobiety i Dziecka. Jego zainteresowania naukowe dotyczą neurobiologii, chorób psychiatrycznych i neurologicznych.

powiązane artykuły

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

24,686FaniLubię
7,277ObserwującyObserwuj
1,584ObserwującyObserwuj
32,700SubskrybującySubskrybuj

Popularne artykuły