Problem otyłości dotyka coraz większej liczby osób na świecie. W ostatnich latach szczególną uwagę zyskał Ozempic, lek popularny wśród osób dążących do redukcji masy ciała. Przyjrzyjmy się zatem najnowszym wynikom badań poświęconych jego działaniu.
Ozempic jako lek stosowany pierwotnie w cukrzycy typu 2
Ozempic jest lekiem pierwotnie stosowanym u osób z cukrzycą typu 2. Jego substancją czynną jest semaglutyd — analog peptydu glukagonopodobnego 1 (GLP-1), czyli hormonu, wydzielanego przez jelito cienkie w odpowiedzi na spożycie pokarmu. W stanach hiperglikemicznych semaglutyd pobudza trzustkę do wydzielania insuliny. Jednocześnie lek hamuje wytwarzanie glukagonu, którego poziom może być nieprawidłowo podwyższony w cukrzycy typu 2.
Oprócz korzystnego wpływu na gospodarkę cukrową, Ozempic zmniejsza apetyt i opóźnia opróżnianie żołądka. W ten sposób sprawia, że uczucie sytości po posiłku utrzymuje się dłużej. Z tego powodu lek ten stał się w ostatnim czasie popularny jako środek wspomagający odchudzanie.
Czytaj także: Jak otyłość wpływa na funkcje poznawcze?
Mechanizm działania Ozempicu — wyniki najnowszych badań
Ostatnie badania sugerują, że Ozempic może mieć dodatkowy, istotny mechanizm, który wspomaga utratę zbędnych kilogramów. Donal O’Shea, wraz z zespołem naukowców z Dublina, przeprowadził badania na 30 osobach cierpiących na nadwagę (BMI pomiędzy 30 a 40 kg/m 2) oraz obturacyjny bezdech senny. Uczestnicy badania nie chorowali na cukrzycę.
Wyniki wykazały, że u osób przyjmujących analogi GLP-1, nastąpił wzrost aktywności metabolicznej w obrębie trzewnej tkanki tłuszczowej. Wzrost ten korelował z utratą masy ciała. Ponadto osoby, u których na początku badania zaobserwowano najniższą aktywność metaboliczną, wykazały największą odpowiedź na leczenie analogami GLP-1. Sugeruje to, że mogą one czerpać największe korzyści z ich stosowania.
Czytaj także: Samotność i izolacja społeczna – wpływ na zdrowie osób z otyłością
Leczenie otyłości, czyli zaburzenia metabolicznego
To odkrycie jest szczególnie istotne, ponieważ dotychczas efekt utraty wagi przypisywano głównie wpływowi analogów GLP-1 na apetyt. Poznanie dodatkowego działania metabolicznego świadczy o wieloaspektowym działaniu tego leku i może w przyszłości znacząco wpłynąć na strategie leczenia otyłości. Co istotne, wyniki badań uświadamiają nam również, jak złożonym i wciąż nie do końca poznanym procesem jest powrót do prawidłowej masy ciała.
Metabolizm u osób otyłych charakteryzuje się zaburzeniami, które wpływają na stan zdrowia i utrudniają utratę kilogramów. Dysfunkcja dotyczy szczególnie tkanki tłuszczowej trzewnej, której metabolizm był przedmiotem omawianego badania. Zaburzenia metaboliczne mogą prowadzić do rozwoju insulinooporności, cukrzycy typu 2 oraz chorób sercowo-naczyniowych. Istotnie wpływają również na sposób, w jaki organizm spala kalorie i magazynuje tłuszcz, co utrudnia osiągnięcie prawidłowej wagi.
Czytaj także: Krótki sen zwiększa ryzyko otyłości u nastolatków z nieleczonym ADHD
Odkrycie wpływu analogów GLP-1 na metabolizm osób otyłych pokazuje, że proces odchudzania często wymaga czegoś więcej niż jedynie ograniczenia spożycia kalorii i zwiększenia aktywności fizycznej.
Autorzy pracy podkreślają, że konieczne są dalsze badania poświęcone lekom takim jak Ozempic. Aby potwierdzić wysunięte tezy, należy przeprowadzić badanie porównujące analogi GLP-1 z innymi metodami odchudzania.
