Depresja poporodowa to najczęstsze zaburzenie psychiczne u kobiet rodzących dziecko. Z całą pewnością stan ten wymaga przeprowadzenia specjalistycznej diagnostyki, ponieważ matka będąca w obniżonym nastroju nie jest w stanie prawidłowo wychowywać i opiekować się dzieckiem. W najcięższej postaci może dojść do tego, że kobieta w ogóle nie będzie zainteresowana opieką nad dzieckiem lub będzie postrzegała dziecko jako przyczynę jej cierpienia. Dlatego też we wszystkich takich przypadkach konieczna jest konsultacja psychiatryczna i ocena stanu pacjentki, a także – w niektórych przypadkach – włączenie leczenia farmakologicznego.
Czy jestem w grupie ryzyka?
Czynnikiem mającym największe znaczenie dla podwyższonego ryzyka wystąpienia omawianych zaburzeń jest wywiad depresji, zarówno związanej jak i niezwiązanej z porodem w przeszłości. Ogólnie rzecz biorąc, czynniki często związane z wystąpieniem depresji poporodowej można podzielić na pięć grup:
- czynniki psychiatryczne – np. wcześniejsze zaburzenia psychiczne, szczególnie wcześniejsze występowanie depresji,
- czynniki położnicze – np. ciąża zagrożona,
- czynniki biologiczne – np. młody wiek matki, zaburzenia metabolizmy glukozy,
- czynniki społeczne – np. brak wsparcia (w tym emocjonalnego i finansowego),
- czynniki związane ze stylem życia – np. dieta uboga w warzywa i owoce, niedobór snu, mała aktywność fizyczna.
Bardzo ważne jest, by pamiętać, że ryzyko nawrotu depresji poporodowej u kobiet, które przechodziły depresję w trakcie wcześniejszych ciąż może wynosić nawet 40 – 50%. Dlatego w przypadku pojawienia się zaburzeń nastroju w trakcie pierwszej ciąży, warto zwracać szczególną uwagę na samopoczucie i zawczasu zgłosić się do specjalisty.