Zaburzenia depresyjne i lękowe w ciąży mają poważny wpływ nie tylko na zdrowie matki, ale także nowonarodzonego dziecka. W psychiatrii dużo mówi się o długotrwałym efekcie na dziecko – szczególnie jego późniejsze umiejętności społeczne czy zaburzenia nastroju. Autorzy z Australii przyjrzeli się natomiast bezpośredniemu efektowi tych zaburzeń w badaniu obejmującym dane dotyczące blisko 54 tys. porodów. Depresja diagnozowana była na podstawie Edynburskiej Skali Depresji Poporodowej, natomiast zaburzenia lękowe były zgłaszane przez same pacjentki. Analizowano wpływ powyższych zaburzeń na masę urodzeniową, wiek ciążowy w chwili urodzenia, fakt przyjęcia dziecka na oddział patologii noworodka, śmierć noworodka i punktację Apgar.
Jeśli chodzi o średni wiek kobiet, to wynosił on 28 lat.
Spośród 54 tys kobiet, u 13% stwierdzono zaburzenia depresyjne, a u 4% zaburzenia lękowe. Współistnienie zaburzeń depresyjnych i lękowych odnotowano u 1,5% kobiet.
Zaburzenia lękowe okazały się o 23% zwiększać ryzyko powikłań i o 21% ryzyko przyjęcia dziecka na oddział patologii noworodka. Zmniejszały również o 16% szansę na wyższą punktację w skali Apgar po 1 minucie i o 18% po 5 minutach.
Zaburzenia depresyjne miały znacznie większy wpływ na matkę i noworodka. Powodowały one:
- zmniejszenie masy urodzeniowej noworodka o ok. 63 g
- obniżenie wieku ciążowego w chwili urodzenia o ok. 0,3 tygodnia
- zwiększenie o 32% ryzyka powikłań
- zwiększenie o 57% ryzyka poronienia/martwego porodu
- zwiększenie o 42% ryzyka konieczności przyjęcia dziecka na patologię noworodka
- zmniejszenie o 21% szans na wyższą punktację Apgar po 1 min.
- zmniejszenie o 31% szans na wyższą punktację Apgar po 5 min.
Uzyskaliśmy kolejny bardzo silny dowód na to, jak przemożny wpływ mają zaburzenia emocjonalne matki na płód. Stąd tak duże znaczenie ma zgłaszanie się do psychiatry w przypadku pojawienia się obniżenia nastroju, apatii, czy płaczliwości kobiety w ciąży i połogu.